EFCS
از آنجایی که پرده ی جلویی (front curtain) در آغاز نوردهی فعال می شود، لرزش هایی که از این پرده ایجاد می شوند ممکن است سبب حرکت دوربین و در نتیجه تصاویر تیره و تار شود.
از طرف دیگر، rear curtain هیچ وقت باعث حرکت دوربین نمی شود زیرا در پایان نوردهی قرار می گیرد.
و این یعنی اگر بتوان حرکت دوربین را از پرده ی جلویی حذف کرد، می توانیم تاری را از مکانیزم شاتر در تصاویر به طور کلی از بین ببریم و نقش EFCS در اینجا مشخص می شود.
با استفاده از EFCS نوردهی به طور الکترونیکی توسط دوربین آغاز شده و به صورت مکانیکی توسط شاتر rear curtain پایان می یابد.
این یعنی برای اینکه EFCS کار کند، front curtain باید باز شده باشد.
اگر شخصی با دوربین DSLR در حالت Live Viewعکاسی می کند و یا دوربین بدون آینه ای در اختیار دارد که LCD یا EVF دوربین تصویر حقیقی را نشان می دهد، front curtain باز شده
و نور مستقیما به سنسور دوربین برخورد می نماید.
در این مواقع، بستن front curtain و باز کردن دوباره ی آن در آغاز نوردهی گزینه ی مناسبی نخواهد بود، چرا از front curtain باز شده نهایت استفاده را نبریم
و بعد نوردهی را به صورت الکترونیکی آغاز نکرده و کار را با شاتر rear مکانیکی به پایان نرسانیم؟
این دقیقا نحوه ی عملکرد EFCS است.
یعنی با درگیر نشدن با front curtain در وهله ی اول، این امکان وجود دارد تا بتوانیم شوک شاتر را به طور کلی حذف نماییم.
برای اینکه تفاوت EFCS را بهتر درک کنید، به تصویر زیر که از تصویر RAW پردازش نشده برش خورده روبرو نگاه کنید:
شوک شاتر با EFCS روشن و خاموش
تصویر گرفته شده با ۱.۱۵ ثانیه با استفاده از لنز تله فوتو در غروب
همانطور که مشاهده می کنید تصویر سمت چپ با سرعت ۱.۱۵ ثانیه و EFCS روشن گرفته شده که در مقایسه با تصویر سمت راست (که با EFCS روشن ثبت شده) بسیار تیره و تار است.
شوک شاتر در این مورد به قدری بد بوده که تصویر سمت چپ به نظر خارج از فوکوس است ولی در واقع اینطور نیست.
حتی sharp کردن هم این مشکل را رفع نکرده زیرا مانند آنجه پیشتر نشان داده شد، جزییاتی در تصویر وجود ندارد.