خلاقیت در عکاسی تا چه اندازه مهم است؟ همه ما می دانیم که سه متغیر اولیه در عکاسی دیافراگم، سرعت شاتر و ISO هستند. ما یک مجموعه سه تایی دیگر نیز از متغیرهای مهم به شما معرفی می کنیم:
- ابزارهای عکاسی در دسترس
- سوژه در دسترس
- خلاقیت در عکاسی
بخش خلاقیت در عکاسی ، داشتن ذهنی بسیار باز در مورد این سه متغیر است. حال بخش دیگر ، همیشه در دست داشتن دوربین و توجه به هر چیز خاص است. وقتی دوربین داخل کیفش در خانه است، همه چیز به نظر فرصت ناب عکاسی دیده‌می شود. دوربین گوشی هم خوب است اما کافی نیست.
فرهنگ و خلاقیت در عکاسی
یک فرهنگ می تواند راهنمای ما باشد. بسیاری از فرهنگ های بومی، تاکید کارهای هنری شان را بر روی روحانیت، ارتباط با زمین و اجداد پیشین قرار داده‌اند. با وجود اینکه این آثار مربوط به دوران قبل از ظهور عکاسی است، اصول خلاقیت یکسان است.با این حال در طرز فکر آنها تفاوت زیادی وجود دارد.
تصور دیدگاه بعضی فرهنگ های بومی نسبت به خلاقیت در عکاسی برای ما بسیار دشوار است، برای مثال در میان آنها حریم شخصی مفهومی ناآشناست. هنر در این فرهنگ ها گستره ای از روابط عاطفی و روحانی با جهان اطراف شان است. در مورد اینکه چطور جوامع پیشرفته و متکی بر فناوری توانسته‌اند ارتباط ما را با چنین تمایلات عمیقی از بین ببرند، مطمئن نیستیم اما می دانیم که در مورد نیازهای اولیه یک هنرمند برای خلاقیت و نقشش در توضیح شرایط انسانی مطالب زیادی برای یادگرفتن وجود دارد.
و در مورد عکاسی نیز همینطور است. تقریبا همه دستگاهی دیجیتال برای عکاسی یا گوشی همراه دارند. اما چه تعداد از ما درگیر پیچیدگی و گونه های نامحدود خلاقیت در اطراف مان هستیم؟ چه تعداد از ما فراتر از هدف کسب درآمد یا محبوب شدن در فضای اجتماعی تلاش می کنیم؟ چه تعداد از ما هر لحظه را یک اثر هنری مجزا می دانیم یا زمانی مناسب برای نمایش عناصر خاص و ناب درنظر می گیریم؟ چه تعداد از ما با مناظری که از آنها عکس می گیریم ارتباط روحی و عمیق برقرار می کنیم؟ در مورد پاسخ این سوال ها فکر کنید و ببینید که به کجا می رسید.
هنرمند باید گرسنگی بکشد !
همیشه این موضوع فکرمان را درگیر میکند که آیا ما هرچیزی را فرصتی برای رشد کردن و ثروتمند شدن می بینیم. اینکه گفته‌می‌شود هنرمند باید گرسنگی بکشد، مثل جالبی است. بله خیلی از هنرمندها برای ادامه زندگی شان با سختی های زیادی دست و پنجه نرم می کنند. همیشه شایسته سالاری محقق نمی شود.
بیشتر مناظر بصری، معماری، موسیقایی و اجرایی موقتی و پیش‌پاافتاده تلقی می شوند. پس باید از خودمان بپرسیم که چطور می توانم فراتر از اینها عمل کنم و عکسی زیبا و مورد قبول بگیرم؟ گاهی پاسخ این سوال به فرهنگی بازمی‌گردد که با آن بزرگ شده‌ایم. بعضی ها اعتقاد دارند که ما در عصری زندگی می کنیم که نظام سرمایه داری نوعی شکست خورده‌است، کسب ثروت فراوان و نابرابری نتیجه آن بوده، در حالیکه زندگی مان را خالی از اخلاقیات و معنی کرده‌است.
حتی اگر این ادعا یک حقیقت نسبی باشد، اهمیت خلاقیت در عکاسی و هنر را در هر جنبه اجتماعی دوچندان می کند. نمی خواهیم تعمیم بیهوده دهیم، اما به‌نظر می رسد که نوعی الگوی فرهنگی برای ما پدیدآمده که باید از هر کاری که انجام می دهم امتیازی بگیریم. این ذهنیت نمی تواند حقیقت درونی را توضیح دهد:
ماهیت ما و حتی هوایی که تنفس می کنیم از قبل در اختیارمان بوده و چیزی نیست که ما ساخته‌باشیم. در صورتی که هماهنگی دنیای بصری اطرافمان را با چشم درونی ببینیم، آنرا هدیه ای ارزشمند خواهیم دانست و قدردان آن خواهیم بود.
البته ما به هیچ عنوان قصد مردودشمردن فناوری را نداریم، در هر فرهنگی باید اصول سنت، نیاکان، ارزش ها، انسانیت و بزرگی را درنظر گرفت.
همین باورهاست که بر روی خلاقیت در عکاسی تاثیر می گذارد و عکس ها را می سازد. قرار نیست که فقط دوربین را برداشته و دکمه اش را فشار دهیم.
عکاسی چیزی فراتر از خریدن جدیدترین دوربین
عکاسی چیزی فراتر از خریدن‌جدیدترین دوربین، گران ترین لنزها و حتی شناسایی سوژه است. خلاقیت در عکاسی باید تبدیل به عنصری درونی مانند تنفس شود. امروزه همه حضار در مراسم مختلف یا مکان های دیدنی با گوشی های همراهشان در حال عکس‌گرفتن هستند.
آیا ما به عکس‌گرفتن از تمام لحظه های زندگی مان محکوم هستیم؟ به وسایل عکاسی اعتیاد داریم و عادت کرده ایم که از آنها استفاده کنیم تا با دیگران یکی شویم، یا اینکه به تجربه کردن سوژه های دسته دو و دسته سه اعتیاد داریم؟ خیلی از عکاسان هنوز هم با دوربین ها و لنزهای قدیمی شان کار می کنند. در واقع اثر هنری زمان ندارد.
سه متغیری که در عکس نام برده‌ایم را بخاطر دارید: ابزارهای عکاسی، سوژه موجود و خلاقیت. پس از اینکه در جوانب فنی عکاسی مهارت کافی را بدست آوردید، بنظر بد نیست که کمی بیشتر در مورد سوالات عمیق مربوط به هنر و حقایق زندگی تامل کنید و به سوالات اساسی تر درباره معانی تجربه تان برسید.
چرا سعی نمی کنید عکاسی را نوعی از همان حکاکی های روی سنگ ها بدانید؟ هنر همیشه در مورد ملموس ها یا چیزهای سطحی نیست.
در نتیجه هنر عالی باید راوی حقایق بزرگ و ناب باشد. ما در بسیاری از جوانب به هم مرتبط شده‌ایم و پتانسیل الهام درونی در همه ما وجود دارد. جهان بسیار بزرگ و پیچیده‌است و هر کسی می تواند با آگاهی خودش به مکاشفه بپردازد. عکاسی باعث می شود که ما چیزهایی را ببینیم که دیگران خیلی ساده از کنارش عبور می کنند.
بسیاری از عکاسان در یک سبک خاص فعالیت دارند مانند مناظر، چهره، عروسی و غیره. این دسته بندی ها مهم هستند اما مهمتر این است که نبود خلاقیت در عکاسی را کنار گذاشت و باید پذیرای تمام انواع زیباشناسی بود.
خلاقیت در عکاسی
غریزه فرهنگی و اجتماعی ما با تبلیغات بی پایان تقویت می شود و درونمان را به سمت فرآیند جدید و نوآورانه ای پیش میبرد. چنین تمایلی باعث می شود که به دنبال چیزهای جذاب و خاص در رسانه های اجتماعی باشیم و هر چیزی نتواند ما را برای اهداف تجاری ترغیب کند. به علاوه باید بگوییم که خلاقیت و نوآوری نیاز به حمایت دارند اما قبل از چنین حمایتی باید خلاقیت را شناخت. اگر جامعه نتواند میان اثر معمولی و اثر هنری تمایز قائل شود، هنرمندان سرکوب می شوند و اهدافشان در حد امور مالی محدود خواهد شد.
چنین جامعه ای شاید از نظر فنی پیشرفت کند اما خلاقیت در آن می میرد. در کار هنری نوعی کیفیت غیرقابل ملموس وجود دارد که ماهیت روزانه مان را فراتر می برد و آگاهی مان را چندین برابر می کند. بدون آن، ما در فقر زندگی خواهیم کرد و با خواسته های مادی احاطه می شویم. اگر دوربین یا لنز خاصی دارید آنرا نفروشید.
یک عکس خاص می تواند بی نهایت برایتان ارزشمندتر از قبض ها و بدهی های ماهیانه باشد. به عنوان نکته آخر آیا تمایل من عکاسی از لحظات زندگی ام است تا آنها را در رسانه های اجتماعی منتشر کرده و از نظر اجتماعی تایید شوم؟ یا اینکه سعی دارم تجربه دیگران را با به اشتراک گذاشتن ندا و دیدگاه درونی ام به آنها بالا ببرم؟
سوالات متداول
عکاسی خلاق تکنیکی است که با استفاده از آن اشکال، رنگ‌ها و فرم‌های مختلف، لحظات معمولی را با هم ترکیب کرده و با استفاده از مهارت‌های عکاسی خود به هنرهای خلاقانه تبدیل می‌کنید. این نوع عکاسی نیاز به روشی منحصر به فرد برای دیدن اشیا و ارائه تصویری نوآورانه دارد که از واقعیت تغییر یافته است.
تمرین عکاسی به دانش‌آموزان کمک میکند تا زیبایی را در نقص و ارزش فرآیند خلاق ببینند. توانایی رها کردن کمال همچنین به دانش آموزان آزادی خلاقیت بیشتری می دهد و توانایی پذیرش بی نظمی در کارشان را نیز تشویق می کند.
عکاسی توانایی ایجاد تصاویر از طریق لنز و پرسپکتیو شخصی است. یادگیری در مورد عکاسی به عنوان یک مفهوم شروع شد. با برداشتن یک دوربین، شما توانایی خلق آثار هنری و تصویری را دارید که می تواند برای تمام عمر باقی بماند. عکاسی خلاقیت را در افراد به نمایش می گذارد.
خلاقیت به ما این امکان را می دهد که مشکلات را آشکارتر و با نوآوری بیشتر مشاهده و حل کنیم. خلاقیت ذهن را باز می کند. جامعه‌ای که ارتباط خود را با جنبه خلاق خود از دست داده است، جامعه‌ای زندانی است . این دیدگاه ما را گسترش می دهد و می تواند به ما در غلبه بر تعصبات کمک کند.
