نوردهی در عکاسی (راهنمای مبتدیان به همراه فیلم)

امروزه همه ی عکاسان حرفه ای نحوه ی استفاده از نوردهی در عکاسی را به خوبی می آموزند. هنگامی که کار عکسبرداری را آغاز می کنید، ممکن است از وجود دکمه ها و گزینه های بسیار در دوربین خود گیج و سردرگم شوید.
با درک صحیح از نحوه ی نوردهی به تصویر، با استفاده از نور ایده آل که شامل جزییات بسیار دقیق در سایه ها و هایلایت ها می شود بهترین تصاویر را ثبت نمایید. این مقاله نگاهی بر جزییات نوردهی، سه مورد از مهمترین تنظیمات دوربین یعنی سرعت شاتر، دیافراگم و ISO خواهد داشت.
شرایط فوق العاده یعنی باید از همه ی تنظیمات دوربین به خصوص نوردهی اطلاع کامل داشته باشید. این مقاله میتونه خیلی راحت بهتون کمک کند که با نوردهی در عکاسی آشنا شوید. شما در عرض کمتر از 5 دقیقه و با زمان‌گذاشتن برای دیدن فیلم زیر میتونید با موضوع نوردهی در عکاسی به طور کامل آشنا بشین.

نوردهی در عکاسی و دوربین ها

ما علاوه بر اینکه فیلم جذاب در مورد نوردهی در عکاسی را برای شما در بالا آورده‌ایم، به شما خواهیم گفت که برای افزایش نور عکس هایتان چه کارهایی باید انجام دهید. در عکاسی، نوردهی به میزان نوری که به سنسور یا فیلم دوربین می رسد گفته‌می‌شود. نوردهی نقش مهمی در تاریک یا روشن شدن عکس ها ایفا می کند.

سرعت شاتر و دیافراگم از تنظیماتی هستند که بیشترین تاثیرگذاری را بر روی نوردهی حقیقی در یک عکس دارند.
ISO ی دوربین سومین تنظیماتی است که بر روی روشنایی عکس ها تاثیر داشته و درک آن از اهمیت بالایی برخوردار است.
همچنین می توانید با استفاده از نرم افزارهای ویرایشی تصاویر آنها را روشن تر یا تیره تر کنید. شاید پیش‌پاافتاده به نظر برسد اما نوردهی موضوعی است که حتی عکاسان حرفه ای را نیز دچار دردسر می کند.
دلیل آن هم ساده است، برای هر صحنه وجود سرعت شاتر، دیافراگم و تنظیمات ISO موجب بروز نور مناسب در عکس می شود. حالت Auto ی دوربین در بیشتر مواقع نوردهی مناسب در تصاویر شما را انجام می دهد.
تنظیم نوردهی مناسب یک عکس به معنی متعادل سازی این سه تنظیمات است به طوری که سایر قسمت های عکس، از عمق میدانی تا شارپ بودن عالی باشند.

برای کسب مهارت در شیوه های نوردهی، خواندن مقالات کافی نخواهد بود بلکه باید آنچه خوانده‌شده را در عمل تمرین و اجرا نمود. هیچ راه و روش سریعی برای یادگیری چنین مهارتی وجود ندارد اما در صورتی که تمرینات خود را مصمم آغاز کنید، جریان به نفع شما تغییر می نماید. هدف این مقاله آموزش همه ی مبانی مورد نیاز در مورد نوردهی به شما است.
در زیر عناوین آموزشی مشخص‌شده تا در صورت نیاز بخش های مورد نظر خود را انتخاب نمایید:

• سرعت شاتر
• دیافراگم
• ISO
• توصیه ای برای بیشتر دیافراگم ها

در غیر اینصورت از ابتدا آغاز کرده و همه چیز را با دقت بخوانید.

سرعت شاتر

سرعت شاتر موضوع چندان دشواری نیست، و به زمان صرف‌شده توسط دوربین برای گرفتن یک تصویر اطلاق می شود. این سرعت شاتر می تواند 1/100 ثانیه یا 1/10 ثانیه و یا سه ثانیه و حتی ۵ دقیقه باشد. برخی افراد دوربین های به خصوصی دارند که عکس‌گرفتن با آنها مدت ها زمان می برد.

بیشترین زمان سرعت شاتر باید حدود ۳۰ ثانیه باشد، گرچه این موضوع به دوربینی که در دست شماست بستگی دارد.
مثلا در دوربین Nikon D850 می توانید سرعت شاتر را بر روی 1/8000 ثانیه تا 30 ثانیه تنظیم کنید. سایر دوربین ها معمولا با تنظیمات مشابه کارکرد مناسبی دارند.

حالا چرا سرعت شاتر با اهمیت است؟

در ادامه به بررسی علل و دلایل اهمیت سرعت شاتر می پردازیم.

1- سرعت شاتر طولانی (چند ثانیه) مقدار زیادی نور وارد می کند:

اگر یک تصویر با سرعت شاتر ۳۰ ثانیه در نور روز ثبت کنید، تصویری کاملا سفید در دست خواهید داشت. و برعکس، سرعت شاتر کوتاه تنها مقدار کمی نور وارد می سازد. اگر در شب با سرعت شاتر 1/8000 ثانیه عکس بگیرید، عکس کاملا سیاه خواهد شد. به تصاویر زیر نگاه کنید:
در اینجا 1/25 ثانیه بسیار تاریک است (فرو نوردهی)، و 1/3 ثانیه بیش از حد روشن است (فرانوردهی). از این طریق متوجه تفاوت نوردهی ها خواهید شد.

2- مشکل بزرگ دیگر تاری حرکتی در تصاویر شما خواهد بود:

تعجبی ندارد که سرعت شاتر طولانی (مثلا ۵ ثانیه) هر چیزی را که در طول نوردهی حرکت داشته باشد ثبت می کند.
شخصی که در حال قدم‌زدن است، از آنجایی که برای یک نوردهی طولانی و کافی در یک مکان توقف ندارد تصویر او در عکس تنها به شکل خطوط تار ظاهر می شود. به این پدیده تاری حرکتی می گویند.

یک سرعت شاتر سریع (مثلا 1/1000 ثانیه) به خوبی حرکت را در تصاویر شما متوقف می سازد، حتی اگر چیزی در حال حرکت باشد.
شما می توانید یک آبشار را در 1/1000 ثانیه به تصویرکشیده و قطرات آب را به خوبی در میان زمین و هوا مشاهده کنید. بدون داشتن دوربین،‌این قطرات غیر قابل مشاهده هستند.

به تصاویر زیر نگاه کنید. این تصویر در وزش باد گرفته‌شده‌است. علف های جلوی تصویر و موج های عقب همگی به سرعت در حال حرکت بودند.

همانطور که مشاهده می کنید، با توجه به سرعت های شاتر مختلف، تاری حرکتی تفاوت های بسیاری خواهد داشت.
( در اینجا روشنایی این تصاویر با استفاده از دو تنظیمات دیگر یعنی دیافراگم و ISO برابر شده است.
با این وجود ۶ ثانیه نوردهی تصویر را روشن تر می کند).

دو نوع تاری حرکتی وجود دارد که با سرعت های مختلف شاتر ایجاد می شود:

1. تاری دوربین
2. تاری سوژه.

در عکاسی های دستی تاری دوربین امری کاملا بدیهی است. ثابت نگه داشتن دوربین در هنگام عکاسی بسیار دشوار و تقریبا غیرممکن است و هر لغزش کوچکی منجر به تاری عکس می شود.
به همین خاطر بسیاری از عکاسان از سه پایه استفاده می کنند (استفاده از سه پایه مزایای دیگری هم دارد). با این حال گرچه سه پایه از حرکت دوربین جلوگیری می کند، اما حرکت صحنه از این طریق غیر قابل مهار است.
مثلا اگر در هنگام وزش باد، عکاسی منظره می کنید- حتی با سه پایه- ممکن است نقاطی از تصویر مانند عکس بالا تار شود. به این پدیده تاری سوژه گفته‌می‌شود.

برخی مواقع می توانید از تاری سوژه یا دوربین به بهترین شکل استفاده کنید. مثلا اگر از ابرهایی که از دره عبور می کنند، عکسبرداری می کنید سرعت شاتر طولانی می تواند تنظیمات مناسبی باشد:

• ابرها در طول این نوردهی تقریبا با سرعت بالایی در حرکت بودند.
• سرعت شاتر ۲۰ ثانیه ای بر روی این حرکت تاکید می کرد.
• گرچه در بسیاری از مواقع باید تاری حرکتی را حذف کنید تا تمام عکس شما شارپ شود.
• برای رسیدن‌به‌این‌هدف باید سرعت شاتری انتخاب کنید که به قدری سریع باشد تا هر حرکتی را متوقف کند.

بهترین روش برای یادگیری همه ی این مطالب تنها تمرین زیاد است

در طول زمان به درک درستی از سرعت های شاتر می رسید که می توانید از آنها در محیط های مختلف و بدون ترس از تاری حرکتی استفاده کنید. سرعت های 1/250 ثانیه، 1/10 ثانیه یا 20 ثانیه همگی به شرایط عکاسی شما بستگی دارند.
همچنین پس از عکسبرداری آن را بررسی کنید تا در هنگام زوم به داخل شاهد هیچ گونه تاری در تصویر نباشید. اگر این چنین باشد به سرعت شاتر سریعتری نیاز خواهید داشت.

یک توصیه ی جالب اینکه می توانید از 1/500 ثانیه یا سریعتر برای فعالیت های ورزشی و حیات وحش استفاده کنید. از 1/100 ثانیه و یا حتی سریعتر برای تصاویر پرتره تله فوتو استفاده کنید.
از 1/50 ثانیه یا سریعتر برای پرتره های زاویه عریض یا تصاویر مسافرتی که در آن سوژه چندان حرکتی ندارد استفاده کنید. اگر چنانچه سوژه کاملا ثابت باشد، و از سه پایه استفاده می کنید به این ترتیب همه ی سرعت های شاتر دلخواه می توانید استفاده کنید.

درست است که این نکات کلی هستند اما نقطه ی خوبی برای شروع محسوب می شوند. هدف شما هم باید رشد و گسترش این نکات و ایجاد مدل های شخصی خودتان باشد. سرعت شاتر یکی از جنبه های بسیار موثر نوردهی بوده و با تمرینات مستمر به نتایج شگرفی در عکاسی خود دست خواهید یافت.

دیافراگم

دیافراگم شباهت زیادی به مردمک لنز دوربین دارد. درست مانند مردمک چشم، باز شده و یا کوچک می شود تا میزان نور عبوری را تغییر دهد. لبه های دیافراگم در یک لنز معمولی به این شکل هستند:

احتمالا لنز شما چیزی شبیه به این تصویر است. شکلی که در وسط قرارگرفته دیافراگم نام دارد. دیافراگم از لبه های متعددی ساخته‌شده که در این تصویر نه لبه مشاهده می شود اما ممکن است این مقدار در لنز شما متفاوت باشد.

کار لبه های دیافراگم شباهت زیادی به مردمک چشم ها دارد. در شب چشم ها منبسط می شوند تا اجسام راحت تر دیده‌شوند. همین قضیه در دیافراگم نیز رخ می دهد. هنگام تاریکی، می توانید لبه های دیافراگم لنز را باز کرده و مقدار نور بیشتری وارد کنید.
دیافراگم به صورت عددf/ مثلا f/2 یا f/8 یا f/16 نوشته می شود. باید به خطر داشته باشید که دیافراگم یک کسر است.
و این بزرگترین اشتباهی است که مبتدیان در مورد دیافراگم انجام می دهند. اگر این نکته را به درستی درک نکنید، یادآوری نحوه ی عملکرد دیافراگم و همچنین ثبت نور کافی در محیط برای شما دشوار خواهد شد.

مفهوم دیافراگم:

کدام دیافراگم بزرگتر است f/2 یا f/16؟ از آنجایی که دیافراگم یک کسر است، تنها کافیست تا ریاضیات پایه را به خاطر داشته باشید. 1/2 از 1/16 بزرگتر است و این یعنی f/2 دیافراگم بزرگتری است.
معمولا بزرگترین دیافراگم هایی که تنظیم می کنید f/1.4 ، f/1.8 ، f/2 ، f/2.8 ، f/3.5 ، f/4 یا f/5.6 هستند. این اعداد در لنزهای مختلف تغییر می کنند. کوچکترین دیافراگم در بیشتر لنزها در حدود f/16 ، f/22 یا f/32 هستند.
این نمودار اندازه های نسبی تنظیمات دیافراگم مختلف را نشان می دهد:

حال باید ببینیم که کدام تنظیمات برای عکاسی و ثبت نوردهی درون دوربین مناسب تر هستند؟ این مسئله به عکس شما بستگی دارد.
دیافراگم بر روی اجزای مختلف یک عکس تاثیرگذار است، اما دو افکت نوردهی و عمق میدانی مهم تر از هر چیز دیگر به شمار می آید.

دیافراگم و نوردهی

هر چه دیافراگم بزرگتر باشد، تصویر شما روشن تر خواهد بود (نور بیشتری ثبت می کنید). مردمک چشم نیز به این شیوه عمل می کند، یعنی با باز و بسته‌شدن مقادیر مختلفی از نور را وارد می کند. بنابراین هنگام نوردهی یک عکس، لازم است که به تنظیمات دیافراگم توجه ویژه داشته باشید.

یک دیافراگم بزرگ نور بیشتری وارد می کند. دیافراگم هایی مثل f/1.4 و f/2 اجازه ی دید در شب را برای شما فراهم می سازند. از طرف دیگر دیافراگم های کوچک مثل f/16 (با لبه های تقریبا بسته) نور بسیار کمتری وارد می کنند.
اگر با دیافراگم f/16 تصمیم به عکاسی از کهکشان راه شیری را دارید، تصویر نهایی شما تقریبا سیاه ثبت می شود.

با تغییر دیافراگم و سرعت شاتر، میزان نور دلخواه خود را دریافت می کنید که در نتیجه به نوردهی مناسب منجر خواهد شد. همین موضوع دیافراگم را قدرتمند می سازد. برای این عکس، از دیافراگم f/1.8 استفاده شده‌است که بزرگترین دیافراگم در لنز من می باشد.
با دیافراگم های کوچکتر قادر نخواهید بود تا جزییات را در کهکشان راه شیری مشاهده کنید. عکس بسیار تیره تر خواهد شد.

در اینجا نمونه ای از این مقایسه را مشاهده می کنیم:

من این دو نوردهی را با تنظیم سرعت شاتر برابر کردم. در غیر اینصور عکس f/2.8 بسیار روشن تر خواهد بود. همانطور که مشاهده می کنید، تفاوت چشمگیری وجود دارد. عکس سمت چپ عمق میدانی بزرگتری دارد که یعنی بیشتر تصویر از جلو به عقب شارپ تر می باشد.
هرچند تصویر f/2.8 در سمت راست افکت فوکوسی کم عمقی دارد. در این موقعیت تصویر بسیار بهتری به وجود می آید. در صورتی که رابطه ی میان آنها را به خوبی فرا بگیرید، بسیاری از مشکلات شما در عکاسی از میان خواهند رفت.

هرچه دیافراگم کوچک و کوچک تر شود، نوردهی تاریک و تاریکتر خواهد شد و به تبع آن عمق میدانی نیز افزایش می یابد. (همچنین به خاطر داشته باشید که می توانید با استفاده از سرعت شاتر طولانی تر، نوردهی را به حالت طبیعی برگردانید).
هرچه عکس بیشتری ثبت کنید یادگیری این افکت ها برای شما آسانتر خواهد بود و به نوعی تبدیل به عادت می شوند.

دیافراگم و عمق میدان

افکت دیگر دیافراگم عمق میدان است. عمق میدان مقداری از صحنه، از جلو به عقب است که شارپ مشاهده می شود. در یک عکس منظره، عمق میدان ممکن است بسیار بزرگ باشد و از پیش زمینه تا افق گسترده شده باشد. در یک تصویر پرتره، عمق میدان می تواند به حدی باریک باشد که تنها چشم های سوژه شارپ دیده شوند.
دیافراگم عمق میدان را تغییر می دهد، که در نتیجه به منظور کسب نتایج بهتر در عکاسی تفاوت های چشمگیری ایجاد می کند. تغییر عمق میدان در یک تصویر ظاهر آن را کاملا تغییر می دهد.

از نگاهی دقیق تر، دیافراگم های کوچک (مثلf/11 یا f/16) عمق میدان بزرگتری ایجاد می کند. اگر می خواهید که همه چیز از جلو تا عقب تصویر شارپ باشد، این تنظیمات باید به درستی انجام گیرند. دیافراگم های بزرگ (مثلf/1.4 یا f/2.8) عمق میدان بسیار باریکتری با افکت فوکوس کم عمق ثبت می کند. این مقادیر برای عکس هایی که تنها بخشی از آن جدا شده و سایر قسمت ها تار می شوند، مناسب هستند.

درجه ی دیافراگم

به خاطر سپردن درجه ی سرعت شاتر کار دشواری نیست. نوردهی 1/100 ثانیه دو برابر بیشتر از نوردهی 1/200 ثانیه نور وارد می کند، به این خاطر که دو برابر طولانی تر است. متاسفانه، دیافراگم حسی نیست. در عوض این درجه ی دیافراگم است:
از f/1.4 تا f/2.0 (یا هر مقدار دیگری) نصف میزان نور را دریافت می کنید و همچنین عمق میدان شما نیز افزایش خواهد یافت.
همچنین باید به خاطر داشته باشید که می توانید درجاتی متفاوت از این جدول انتخاب کنید. مثلا با توجه به لنز f/32 و یا f/6.3.

معمولا شارپ ترین دیافراگم ها جایی در میانه ی این گستره قرار می گیرند. در بیشتر لنزها، f/4، f/5.6 و f/8 سه مورد از شارپ ترین دیافراگم ها هستند. گرچه این مورد در لنزهای مختلف متفاوت می باشد.
علاوه بر این شارپ بودن مسئله ی اصلی نیست بلکه بهتر است به عمق میدان تصویر توجه کنیم حتی اگر عکسی با سطح پیکسل پایین و جزییات بسیار اندک داشته باشیم.

در صورتی که به این موضوع علاقه مند هستید، می توانید مقاله ی زندگی عکاسی در خصوص دیافراگم و نقطه ی f را مطالعه کنید. همچنین مقاله ی دیگری که همه ی افکت های دیافراگم را توضیح می دهد و کمی پیشرفته تر است و به همین دلیل برای درک درست آن باید پیش نیازها را به خوبی فرا گرفته باشید.
این گل ها فاصله ی بسیار کمی از لنز من داشتند. برای بزرگتر شدن عمق میدان، از دیافراگم کوچک f/16 استفاده شد.

ISO بخشی از نوردهی نیست

ISO یکی از بخش های جذاب این آموزش است. عکس ها را روشن تر می کند اما بخشی از نوردهی نیست و هیچ تاثیری بر مقدار نوری که به سنسور دوربین می رسد (معنی نوردهی) ندارد. در عوض عکس های دوربین را پس از نوردهی سنسور در برابر نور روشن می سازد.

در صورتی که روش دیگری برای روشن کردن تصاویر نداشته باشید، افزایش ISO کارآمد خواهد بود. مثلا هنگام استفاده از سرعت شاتر طولانی تاری حرکتی بسیاری اضافه خواهد شد و ضمن اینکه عریض ترین دیافراگم را انتخاب کرده اید.
این تنظیمات بسیار ارزشمند هستند اما اتفاق خوبی برای شما نیست.
هنگامی که ISO را افزایش می دهید، عکس های شما روشن تر می شوند اما نقاط دانه دانه (که به آن noise گفته می شود) و پیکسل های تغییر رنگ یافته در تصویر افزایش می یابند.

به مقایسه ی زیر توجه کنید:

در اینجا روشنایی با سرعت شاتر برابر شده است. در غیر اینصورت عکسی با ISO 25600 بسیار روشن تر می بود.
اینجا تصویر سمت راست noise بیشتری دارد و همچنین در قسمت های سابه تغییر رنگ عجیبی به چشم می خورد.
این مسئله بدین خاطر است که عکس با ISO 25600 گرفته شده که ISO ی بسیار بالایی به شمار می آید (بیشتر از مقداری که بیشتر عکاسان در شرایط عادی تنظیم می کنند).

با این وجود ISO ی بالاتر در هنگامی که نوردهی بسیار کم بوده و یا روش دیگریب رای ثبت تصویری که به اندازه ی کافی روشن باشد به کمک شما خواهد آمد. در این شرایط، بالا بردن ISO تکنیک بسیار خوبی برای درک بهتر می باشد.

به خاطر سپردن درجه ی ISO کار دشواری نیست. هرچه مقدار آن افزایش یابد عکس ها روشن تر می شوند اما noise های بیشتری مشاهده خواهید نمود. نقاط اصلی در درجه ی ISO مقادیر 100، 200، 400، 800، 1600، 3200 و 6400 هستند.
بعضی از دوربین ها مقادیری بیشتر از این گستره دارند مثل ISO 25600 که در بالا ذکر شد. همچنین می توانید درجات ISO را در 1/3 یا 1/2 کاهش دهید مثل ISO 640 یا ISO 1250. کمترین ISO در دوربین با عنوان ISO ی پایه شناخته می شود.
معمولا ISO ی پایه 100 است اما برخی از دوربین ها ISO 64، ISO 200 و مقادیر مشابه آن را نیز دارند. این کمترین مقدار ISO در دوربین شماست.
اگر ISO ی پایه را تنظیم کنید و نوردهی عکس نیز مناسب باشد با بهترین کیفیت تصویر و کمترین مقدار noise مواجه خواهید شد.

نکته:

بعضی از دوربین ها درجات بسیار LO (پایین)ی برای ISO دارند مثل ISO 32 یا ISO 50. از این تنظیمات صرف نظر کنید زیرا تنها شبیه سازی بوده و کیفیت تصویر شما را کاهش خواهند داد. همین روند برای تنظیمات شبیه سازی شده ی HI ISO وجود دارد.
این تنظیمات به جز روشن کردن عکس ها هیچ تاثیر دیگری ندارند و حتی می توانند به گستره ی دینامیک عکس ها آسیب برسانند (جزییات سایه و هایلایت).

به تصاویر زیر نگاه کنید.
در اینجا تصویر سمت چپ با ISO ی پایه 100 ثبت شده و بسیار تاریک است. با افزایش ISO می توانید شاهد بهبود نتایج باشید. گرچه در صورتی که بر روی پیکسل ها زوم کنید مقداری noise در ISO 1600 مشاهده می کنید، یک تصویر noise دار بیشتر از یک تصویر تاریک کاربرد دارد.

این تصاویر نشان می دهند که چرا باید ISO را افزایش دهید. با وجود اینکه noise ها قابل مشاهده تر خواهند شد اما استفاده از ISO در برخی مواقع تنها راه ثبت عکس های روشن است.
شاید این پرسش به ذهنتان خطور کرده باشد در تصویر ISO 1600 بالا چه مقدار noise وجود دارد و پاسخ این است که مقدار کلی کاملا قابل قبول است.
در اینجا برشی از تصویر ISO 1600 بالا را مشاهده می کنید:
حداقل در این دوربین –دوربین ها متفاوت هستند- استفاده از ISO 1600 انتخاب درستی است زیرا کاهش مقدار noise پس از ثبت عکس امکانپذیر است.
گرچه بهتر است است از ISO ی پایه استفاده کنید و با نوردهی روشن تر (سرعت شاتر و دیافراگم) تصاویر خود را ثبت کنید.

عکاسی در شرایط روشن

متاسفانه، برای ثبت یک عکس با نوردهی خوب در ISO 100 باید نور بسیار زیادی وارد شود. پس در شرایط بسیار روشن یا عکسبرداری از صحنه های بدون تحرک از روی سه پایه (به این خاطر که سه پایه ها امکان استفاده از سرعت های شاتر طولانی تر را فراهم می کنند) قابل استفاده می باشد. اما همیشه و در هر شرایطی نمی توانید روی آن حساب کنید.

به همین خاطر تنظیمات ISO بسیار قدرتمند است و با وجود اینکه بخشی از نوردهی نیستند اما تاثیرات مهمی بر روی آن دارند. پس نباید در مورد استفاده از درجات ISO ی بالاتر در صحنه هایی که به آن نیاز دارند شک داشته باشید. به عنوان مثال در صحنه های ورزشی یا حیاط وحش اغلب از ISO های بالاتر برای ثبت تصاویر استفاده می شود. گرچه این بهترین راه حل نیست اما بهتر است تصاویر را به خاطر استفاده از ISO 100 از دست ندهید.

این تصویر با ISO 450 ثبت شده و جزییات بسیار زیادی دارد. اگر با ISO 100 پایه عکسبرداری انجام می گرفت خیلی تیره تر می شد پس این نتیجه بسیار جالب توجه است. ISO در سطح سنسور بسیار فنی است اما برای شروع نکته ی مهمی نیست و فقط در حد انتظار باید از آن استفاده کنید.
در صورت امکان ISO را در درجه ی پایه حفظ کنید. اما اگر نوردهی (سرعت شاتر و دیافراگم) به عکسی با روشنایی کافی منجر نشوند، باید ISO را افزایش دهید. اگر از این نکات به درستی استفاده کنید عکس هایی با کیفیت مطلوب خواهید داشت.

یک توصیه ی کاربردی برای بیشتر دیافراگم ها

برای یک نوردهی عالی هیچ نکته ی عمومی وجود ندارد. با این وجود بسیاری از مبتدیان نقطه ی شروع را گم می کنند. اگر با چنین مشکلی روبرو هستید بیشتر از آموزش هایی در مورد سرعت شاتر، دیافراگم و ISO به نقاطی برای شروع نیاز دارید که همه ی این موارد را شامل شده و به عمل می آورد.

به همین خاطر احتمالا تنظیمات زیر برای ژانرهای مختلف عکاسی مورد نیاز شما خواهند بود. این نکات ممکن است کلی به نظر رسند اما ایده های خوبی برای شروع نوردهی در تصاویر هستند:

عکاسی معمولی از منظره( در روز)

• از یک سه پایه استفاده کنید. از اینجا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد نحوه ی استفاده از سه پایه و انتخاب آنها به دست آورید.
• هنگامی که دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر را تنظیم می کند، حالت آن را بر روی aperture-priority تنظیم کنید و دیافراگم را به صورت دستی تنظیم کنید.
• به صورت کلی بهتر است در f/8 عکسبرداری کنید اما برای ایجاد عمق میدان بیشتر (مثل پیش زمینه ی نزدیک یا هنگام استفاده از لنز تله فوتو) از f/11 یا f/16 استفاده کنید. این تصویر با فریم کامل دوربین ثبت شده است. با تقسیم این اعداد با عامل برش از دیافراگم برابر دوربین استفاده کنید.
• ISO را بر روی درجه ی پایه تنظیم کنید.
• برای دریافت نوردهی مناسب بهتر است از سرعت های شاتر مختلف استفاده کنید.
• به هایلایت ها توجه کنید. نباید نوردهی آنها بیش از حد لازم باشد. در صورت لزوم از جبران نوردهی منفی برای تاریک تر کردن تصویر استفاده کنید. چرا؟ چون روشن تر کردن سایه ها پس از عکسبرداری بسیار آسان تر از تیره کردن هایلایت های بسیار روشن است.

عکاسی پرتره( بدون فلش)

• می توانید روی دست، با سه پایه یا مونوپاد عکسبرداری کنید. در این مورد، بهترین گزینه استفاده نکردن از حالت stone است. از هر شیوه ی دلخواه و هر تنظیمات مخصوص خود برای این فوتوشات استفاده کنید.
• از حالت aperture-priority استفاده کنید.
• از دیافراگمی استفاده کنید که بهترین عمق میدان را ایجاد کند که معمولا f/2.8 یا f/1.4 است اما همه ی اینها به سلیقه ی شما بستگی دارد.
• مراقب سرعت شاتر خود باشید. در صورتی که متوجه تاری حرکتی شده اید یعنی سرعت شاتر بسیار طولانی است و باید آن را آهسته تر کنید.
• مقدار ISO را پایین نگه دارید، ولی در صورتی که سرعت شاتر و دیافراگم نور کافی وارد نمی کنند از افزایش آن واهمه نداشته باشید. باز هم توجه داشته باشید که هایلایت ها را بیش از حد نوردهی نکنید.
• در صورت لزوم از جبران نوردهی منفی استفاده کنید.

سرعت شاتر در این تصویر بسیار سریع است زیرا در یک روز روشن با f/1.8 ثبت شده و حتی ممکن بود بدون سرعت شاتر سریع نیز نوردهی بیش از حد شکل گرفته و تصویر تاریک شود.

عکاسی ورزشی و حیات وحش

• با دست یا مونوپاد عکاسی کنید.
• از حالت aperture-priority استفاده کنید. (در برخی توضیحات اشاره شده که بهتر است از حالت aperture-priority استفاده کنید که در یادگیری تاری حرکتی مفید واقع می شود اما اغلب دیافراگم را در درجات عجیبی قرار داده و پس از پیشرفت در عکاسی نباید از آن استفاده شود).
• از دیافراگم بزرگ مثل f/2.8 یا f/4 استفاده کنید.
• مراقب سرعت شاتر خود باشید. شما به سرعت بالا (مثل 1/500 یا 1/100 ثانیه)‌ برای متوقف کردن ورزش های سریع نیاز دارید.
• شاید بهتر باشد که ISO را برای استفاده از سرعت شاتر سریعتر افزایش دهید. به هر حال noise از تاری حرکتی بهتر است.
• هیچ یک از هایلایت ها را بیش از حد نوردهی نکنید.

برای استفاده از سرعت شاتر سریع در این تصویر به ISO ی بالای 1400 نیاز داریم. گرچه با وجود شارپ بودن باله های سنجاقک مقداری noise اضافی مشاهده می کنیم.

تنظیمات پیشنهادی برای نوردهی

این تنظیمات به صورت عمومی دقیق نیستند اما برای مبتدیانی که نیاز به یک نقطه ی شروع به منظور دریافت نوردهی مناسب دارند بسیار کارآمد است.
آنها در هر میزانی عملکردی بهتر از تغییر به حالت دستی و انتخاب تنظیمات توسط خود شما خواهند داشت به خصوص زمانی که هنوز با کاربرد آنها آشنایی کامل ندارید. ( با این وجود اگر دقت تصاویر اهمیت زیادی ندارد، روش خوبی برای یادگیری می باشد).

نکته ی مهم در اینجا این است که هر چه مهارت بیشتری در نوردهی عکاسی بیابید، این نکات بهتر و بیشتر در ذهن شما حک می شوند. لیست بالا همه ی موارد را شامل نمی شود (مثل استفاده از دیافراگم بزرگ برای عکس های کهکشان راه شیری)، اما در موقعیت به آسانی آنها را فرا می گیرید.
به مرور زمان نکات خود را به این لیست اضافه کرده و تکنیک های نوردهی خود را افزایش می دهید.

حرف اخر عکاسی آرت

نوردهی می تواند بسیار پیچیده باشد اما در واقع یکی از موضوعات تکنیکی مهم و تاثیرگذار در کیفیت عکس ها می باشد. بهترین کار این است که بیرون رفته و نکات بالا را امتحان کنید. تنظیمات نوردهی و همچنین ISO را دستکاری کنید.
به تاثیر آنها بر روی عکس توجه کنید. مهمتر از همه اینکه تمرینات خود را ادامه دهید. نوردهی مسئله ای است که همیشه نکته ای برای پیشرفت دارد و حقیقتا ارزش یادگیری نیز خواهد داشت.

سوالات متداول