چگونگی اطلاع از ایزو دوربین دیجیتال

آیا با موارد کاربرد ایزو دوربین دیجیتال آشنایی دارید؟ برای بهتر شدن عکس ها چه تنظیماتی روی این بخش باید انجام گیرد؟ در این مقاله به نحوه استفاده و اطلاع از ایزو روی دوربین دیجیتال می پردازیم.

آیا از حالت های خودکار استفاده می کنید؟

آیا شما از آن دسته عکاسانی هستید که با حالت دستی عکس می گیرند؟ یا اینکه به سایر گزینه ها هم فکر می کنید و حالت های نوردهی کاملا خودکار مانند Program را امتحان می کنید؟ اگر می خواهید مسیرتان کاملا خودکار طی شود احتمالا هیچوقت به تنظیمات نوردهی دوربین تان، ایزو، دیافراگم و سرعت شاتر دقت نکرده اید.
احتمالا می دانید که دیافراگم عمق میدان را کنترل می کند. سرعت شاتر روی نوع ثبت حرکت سوژه ها توسط دوربین تاثیر می گذارد. اما در مورد ایزو چه؟ ایزو تنظیمات مهمی است که به شما این امکان را می دهد از هر صحنه ای با نور خورشید تا نور شمع عکس بگیرید. به دلیل ایزو است که دوربین دیجیتال پرکاربرد است. پس بیایید بیشتر در مورد ایزو و کاربردهایش در عکس هایتان بحث کنیم.

ایزو دوربین چیست؟

به بیانی ساده ایزو مقیاس حساسیت سنسور دوربین به نور است. کمترین میزان ایزو دوربین های دیجیتال 50، 100 یا 200 است. در این میزان، سنسور دوربین کمترین حساسیت را نسبت به نور دارد. در مقدارهای بالاتر مانند 3200 یا 6400 سنسور به نور حساسیت بیشتری دارد.

نکته: بله این موضوع بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که گفته شد، این تنها توضیحی ساده برای کسانی است که تازه وارد این حرفه شده اند تا بهتر متوجه آن شوند.

ایزو دوربین دیجیتال از کجا آمده؟

حروف ایزو مخفف کلمات سازمان استانداردهای بین المللی (International Standard Organization ) است. سازمان بین المللی استاندارد معیارهایی را تعیین کرده که تولیدکنندگان از آنها برای درجه بندی ایزو روی دوربین هایشان استفاده می کنند. ایده اصلی این است که ترکیب های مختلف دوربین و لنز همگی باید با دیافراگم، سرعت شاتر و میزان ایزو یکسان نتایج یکسانی را هم بسازند.

به عبارت دیگر عکسی که در ایزو 400 و 1/500 ثانیه مانند شات زیر با دوربین Fujigilm X-T1 گرفته‌می‌شود باید شبیه به عکسی باشد که با دوربین شما گرفته‌می‌شود. داشتن استاندارد جهاین در مورد مقدارهای نوری هم مهم است.
برای مثال استودیو عکاسی نورها را تنظیم کرده و از فلاش برای کار در محیط بیرون به مقدار f/11 در ایزو 100 استفاده می کند، بنابراین بسیار مهم است که بدانیم این تنظیمات در همه دوربین ها قابل استفاده است. در واقع تمایزاتی در میزان دقت تنظیمات ایزو در مدل های مختلف دوربین وجود دارد اما در بیشتر موارد این تفاوت ها کم و ناچیز است.

نحوه استفاده از ایزو دوربین

ایزو بخشی از مثلث نوردهی است. با سرعت شاتر و دیافراگم کار می کند تا نوردهی کافی را از محیط دریافت کند. یکی از مزایای دوربین های دیجیتال این است که ایزو متغیر است و شما می توانید در صورت نیاز شات به شات آنرا تغییر دهید. دیگر اینکه می توانید در موقعیت نوری از دوربین دیجیتال استفاده کنید. وقتی نور کم است گزینه افزایش ایزو را علاوه بر استفاده از دیافراگم بزرگتر و سرعت شاتر بیشتر دارید.

اما باید این نکته را درنظر بگیرید که افزایش ایزو تاثیر جانبی دارد بدین صورت که میزان نویز در عکس ها را به ویژه در تاریک ترین شرایط بالا می برد. البته شدت این مشکل مانند 10 سال پیش نیست زیرا سنسورهای مدرن توانایی تنظیم ایزو بالا را دارند.
اما باید مراقب این نکته باشید. من برای این منظره از ایزو 50 استفاده کردم تا به سرعت شاتر پایین کمک کند و کیفیت عکس را بالا ببرد. برای عکس زیر از ایزو بالا برابر با 6400 استفاده کردم زیرا عکس در نور کم و داخل محیط خانه با  دوربین دستی گرفته شده است.

اجتناب از ایزو دوربین دیجیتال خودکار

اگر Program, Aperture Priority, Shutter Priority یا Manual Exposure را روی دوربین تان استفاده می کنید می توانید خودتان ایزو را تنظیم کنید تا اینکه اجازه دهید دوربین اینکار را انجام دهد. زیرا با اینکار در مورد رابطه میان ایزو و کیفیت عکس فکر خواهید کرد.
در نور کم شرایط ایزو بسیار مهم است. برای مثال فرض کنید که در موقعیتی قرار دارید که دوربین دستتان است و باید ایزو را زیاد کنید یا دیافراگم را برای نوردهی کافی باز کنید. اگر دیافراگم را باز کنید، عمق میدان کمتر می شود.

اگر ایزو را زیاد کنید نویز افزایش می یابد. باید تصمیم بگیرید. کدام مهمتر است نویز یا عمق میدان؟ کنترل در دست شماست نه دوربین. برای مثال من این عکس را در فضای داخلی با دوربین دستی گرفتم. به سرعت شاتر 1/60 ثانیه نیاز داشتم تا دوربین نلزرد پس آنرا تغییر ندادم.
تصمیم گرفتن که در ایزو 3200 و F/8 عکس بگیرم تا عمق میدان خوب باشد. متناوبا توانستم از تنظیمات ایزو 200 و f/2 هم برای گرفتن عکسی با عمق میدان کمتر استفاده کنم.

انتخاب با شماست! 

تفاوت دوربین ها با سنسور قاب کامل و قاب کوتاه‌شده به طور کلی می توان گفت دوربین های دارای سنسورهای قاب کامل نسبت به دوربین های سنسور کوتاه کننده (سنسورها در دوربین های APS-C و Micro Four-Thirds) عکس های بهتری با نویز کمتر در هر مقداری از ایزو می گیرند.
اما با افزایش عملکرد ایزو فاصله میان این دو نوع سنسور هم کاهش یافته‌است. کیفیت عکس تنها دلیلی که می خواهید دوربینی با قاب کامل بخرید نیست، بلکه دیگر مثل گذشته اهمیت ندارد. برای مثال عکس هایی که با ایزو بالا و دوربین جدیدتر Fujifilm X-T1 گرفته‌می‌شوند از نظر کیفی با دوربین قدیمی قاب کامل EOS 5D Mark II قابل تطبیق هستند. عملکرد ایزو بالای دوربین های دارای سنسور کوتاه کننده مدرن برای بیشتر عکاسان فوق العاده است.

ایزو دوربین دیجیتال برای عکاسی استودیو، معماری و مناظر طبیعی

بهترین عکس ها از نظر کیفیت همیشه در پایین ترین میزان ایزو گرفته‌می‌شوند. شما می توانید به راحتی با دوربین دستی در تابش نور خورشید از ایزو 100 استفاده کنید اما در شرایط کم نور مانند هوای مه آلود یا درون خانه کار با چنین مقدارهایی مشکل است.
در این شرایط در صورتی که سه پایه داشته باشید می توانید با ایزو کم هم عکس بگیرید. سه پایه باعث می شود بتوانید از سرعت شاتر طولانی تر بدون نگرانی در مورد لرزش دوربین استفاده کنید. به همین دلیل ایزو کم گزینه مناسبی برای مناظر طبیعی و عکاسی از ساختمان هاست در حالیکه عکاسان معمولا از سه پایه استفاده می کنند.
ایزوهای کم در عکاسی استودیو کاربرد دارند زیرا بیشتر نورهای استودیو کافیست و می توان با ایزو 100 کار کرد برای این عکس من از ایزو 50 و سه پایه استفاده کردم.

از ایزو بالا نترسید 

باید گفت که دلیلی برای ترس از ایزو بالا روی دوربین وجود ندارد. باید در شرایط ایزو بالا دوربین تان را بسنجید و میزان اختلالی که در عکس ایجاد می کند و حساسیت خود نسبت به این موضوع را بررسی کنید. ممکن است با گرفتن عکس هایی در ایزو 6400 راضی باشید اما در 12800 خیر.
پس از اینکار در محدوده های تعیین شده عکس بگیرید. سوژه هایی مانند چهره ها در نور طبیعی یا عکس در محیط داخلی معمولا به مقدار ایزو بالا نیاز دارند به ویژه اگر در شرایط کم نور گرفته می شوند.

ایزو بالا در دربین های مدرن برای شرایط کم نور بسیار عالیست زیرا با آن می توانید عکس هایی را با دوربین در دست بگیرید که در گذشته فقط با سه پایه یا یک فلاش ممکن بود. من برای این عکس از ایزو 6400 در معبدی در چین استفاده کردم.
سه پایه نداشتم و نور بسیار کم بود و نمی توانستم ایزو کمی بکار ببرم. نوع دیگر عکاسی که ایزو بالا به آن کمک می کند عکسبرداری نجومی است. ایزو بالا برای نوردهی مناسب در آسمان شب و عکس گرفتن از ستاره ها بدون اینکه روی درخششتان تاثیر بگذارد همراه با سرعت شاتر طولانی تر از 20 ثانیه ضروری است. این عکس در ایزو 6400 و سرعت شاتر 20 ثانیه گرفته شده است.

نتیجه گیری

پیشرفت های اخیر در فناوری ساخت دوربین باعث شده که عکاسان با تنظیم ایزو بیشتر از 6400 نتایج خوبی بگیرند. در واقع انقلابی در صعنت عکاسی ایجاد شده که عکسبرداری را در شرایط کم نور متحول ساخته است. اما نباید فراموش کرد که گاهی بهتر است برای داشتن عکس با کیفیت بالا ایزو کمی را انتخاب کرد.

سوالات متداول