اهمیت خلاقیت در عکاسی

اهمیت خلاقیت در عکاسی

همه ما می دانیم که سه متغیر اولیه در عکاسی دیافراگم، سرعت شاتر و ISO هستند.
ما یک مجموعه سه تایی دیگر نیز از متغیرهای مهم به شما معرفی می کنیم:

1. ابزارهای عکاسی در دسترس
2. سوژه در دسترس
3. خلاقیت

بخش خلاقیت ، داشتن ذهنی بسیار باز در مورد این سه متغیر است.
بخش دیگر ، همیشه در دست داشتن دوربین و توجه به هر چیز خاص است.
وقتی دوربین داخل کیفش در خانه است، همه چیز به نظر فرصت ناب عکاسی دیده می شود.
دوربین گوشی هم خوب است اما کافی نیست.

هنرمند باید گرسنگی بکشد !

همیشه این موضوع فکرمان را درگیر میکند که آیا ما هرچیزی را فرصتی برای رشد کردن و ثروتمند شدن می بینیم.
اینکه گفته می شود هنرمند باید گرسنگی بکشد، مثل جالبی است. بله خیلی از هنرمندها برای ادامه زندگی شان با سختی های زیادی دست و پنجه نرم می کنند.
همیشه شایسته سالاری محقق نمی شود.

بیشتر مناظر بصری، معماری، موسیقایی و اجرایی موقتی و پیش پا افتاده تلقی می شوند.
پس باید از خودمان بپرسیم که چطور می توانم فراتر از اینها عمل کنم و عکسی زیبا و مورد قبول بگیرم؟
گاهی پاسخ این سوال به فرهنگی بازمی گردد که با آن بزرگ شده ایم.
بعضی ها اعتقاد دارند که ما در عصری زندگی می کنیم که نظام سرمایه داری نوعی شکست خورده است،
کسب ثروت فراوان و نابرابری نتیجه آن بوده، در حالیکه زندگی مان را خالی از اخلاقیات و معنی کرده است.
حتی اگر این ادعا یک حقیقت نسبی باشد، اهمیت خلاقیت و هنر را در هر جنبه اجتماعی دوچندان می کند.

نمی خواهیم تعمیم بیهوده دهیم، اما به نظر می رسد که نوعی الگوی فرهنگی برای ما پدید آمده که باید از هر کاری که انجام می دهم امتیازی بگیریم.
این ذهنیت نمی تواند حقیقت درونی را توضیح دهد:
ماهیت ما و حتی هوایی که تنفس می کنیم از قبل در اختیارمان بوده و چیزی نیست که ما ساخته باشیم.
اگر هماهنگی دنیای بصری اطرافمان را با چشم درونی ببینیم، آنرا هدیه ای ارزشمند خواهیم دانست و قدردان آن خواهیم بود.
البته ما به هیچ عنوان قصد مردود شمردن فناوری را نداریم، در هر فرهنگی باید اصول سنت، نیاکان، ارزش ها، انسانیت و بزرگی را درنظر گرفت.
همین باورهاست که بر روی خلاقیت تاثیر می گذار و عکس ها را می سازد.
قرار نیست که فقط دوربین را برداشته و دکمه اش را فشار دهیم.

خلاقیت در عکاسی

غریزه فرهنگی و اجتماعی ما با تبلیغات بی پایان تقویت می شود و درونمان را به سمت فرآیند جدید و نوآورانه ای پیش میبرد.
چنین تمایلی باعث می شود که به دنبال چیزهای جذاب و خاص در رسانه های اجتماعی باشیم و هر چیزی نتواند ما را برای اهداف تجاری ترغیب کند.
به علاوه باید بگوییم که خلاقیت و نوآوری نیاز به حمایت دارند اما قبل از چنین حمایتی باید خلاقیت را شناخت.
اگر جامعه نتواند میان اثر معمولی و اثر هنری تمایز قائل شود، هنرمندان سرکوب می شوند و اهدافشان در حد امور مالی محدود خواهد شد.

چنین جامعه ای شاید از نظر فنی پیشرفت کند اما خلاقیت در آن می میرد.
در کار هنری نوعی کیفیت غیرقابل ملموس وجود دارد که ماهیت روزانه مان را فراتر می برد و آگاهی مان را چندین برابر می کند.
بدون آن، ما در فقر زندگی خواهیم کرد و با خواسته های مادی احاطه می شویم.
اگر دوربین یا لنز خاصی دارید آنرا نفروشید.

یک عکس خاص می تواند بی نهایت برایتان ارزشمندتر از قبض ها و بدهی های ماهیانه باشد.
به عنوان نکته آخر آیا تمایل من عکاسی از لحظات زندگی ام است تا آنها را در رسانه های اجتماعی منتشر کرده و از نظر اجتماعی تایید شوم؟
یا اینکه سعی دارم تجربه دیگران را با به اشتراک گذاشتن ندا و دیدگاه درونی ام به آنها بالا ببرم؟